Morro Bay - Santa Barbara

Onderstaand verhaal kan ik in 7 woorden samenvatten: It was just one of those days...

De ochtend begon om 08.00u op een ietwat sjmoetzige camping in Morro Bay. Een prachtig uitzicht, dat wel! Mooi weertje en Rick had een lekker ontbijtje klaar gemaakt. Rond 09.30u vertrokken we richting Santa Barbara. Net toen we het terrein verlieten viel het Rick in dat hij zijn sloffen nog aan had, dus we zijn even langs de kant gestopt om zijn schoenen aan te trekken. Na dat gedaan te hebben, wilde hij nog van de gelegenheid gebruik maken om een mooie scenische foto te maken van de enorme rots in de branding waar Morro Bay bekend om staat.
Zoals de meesten van jullie wel weten, laat ik vaker dan gemiddeld mijn glas drinken staan. Zo ook deze ochtend, waarop Rick zei dat ik mijn jus d'orange moest opdrinken en ik deze dus voor het gemak voorin had gezet, in een van de twee bekerhouders. Kon ik deze fijn onderweg opdrinken. Naast, voor én achter de bekerhouders zijn nog ongeveer vierhonderd vakjes waarin we dingen bewaren als cd's, zonnebrillen, landkaarten en natuurlijk ook het fototoestel. Vraag me niet hoe hij het spits heeft gekregen, maar bij het pakken van het fototoestel heeft Rick het fototoestel IN de beker met jus d'orange laten vallen... En toen was zeik uit :D Rick probeerde nog te redden wat er te redden viel, maar het mocht niet meer baten. Het vocht was al achter de lens gekropen en het beeldscherm deed het niet meer. Rafke was erg boos :D Rick was ook boos, omdat Rafke héél misschien een klein beetje overdreef. Na even op het strand gelopen te hebben en afgekoeld te zijn heeft Rick even met het thuisfront gebeld en uitgelegd wat er gebeurd is. Gelukkig was het allemaal geen ramp, en een fijne bijkomstigheid was dat we toevallig de vorige avond de foto's op de pc hadden gezet. Eind goed, al goed.. zou je denken ;-)

Onze eerste stop was een Wal-Mart om een nieuwe camera te kopen. Ook meteen even wat boodschappen en het 6e seizoen van Sons of Anarchy ingeslagen, voor de wifi-loze avonden.
Alles was weer paix en vree in de relatie, totdat de boodschappen ingeruimd moesten worden in de koelkast... Rick had namelijk al een aantal keer tegen me gezegd niet de bierflesjes te hoog te stapelen, maar uiteraard had ik daar lak aan. Met als gevolg dat toen Rick de koelkast opende, er drie flesjes ons tegemoet kwamen en eentje sneuvelde midden in het gangpad. Ik zal jullie toevertrouwen, als ik Rick was geweest had ik mezelf de huid vol gescholden (á la jus d'orange-akkefietje) maar geduldig en begripvol als hij is, zei hij alleen: "dit moeten we de volgende keer anders doen". Lief! :-)
Ik heb de zooi opgeruimd en meteen even van de gelegenheid gebruik gemaakt om de vloer Hago-schoon te maken. Dit was deze zeer zeker niet toen we 'm betraden afgelopen vrijdag zag ik aan de vloerdoeken ;-)

Eenmaal onderweg hebben we weer kunnen genieten van prachtige views! Een heuvelachtig landschap met langs de high- en freeways veel dor gras, maar dieper de heuvels in werd het alsmaar groener. Bij een van de viewpoints zijn we gestopt om even van het uitzicht te genieten en wat foto's te maken. Omdat het al aardig warm was (25 graden schat ik), liep ik op mijn slippertjes het paadje op richting het viewpoint. Bovenaan groette ik heel vriendelijk een aantal andere toeristen en bij het terug omlaag kijken stond ik opeens oog in oog met een e-nor-me slang! Zéker 50 meter gilde ik! Rick keek vriendelijk richting het enorme beest (dat ondertussen van pure angst weer het struikgewas in was geglibberd) en zei heel kalm dat we Sjakie misschien mee naar huis konden nemen, een vriendje voor Eddy. Misschien niet.

Eenmaal aangekomen bij de camping stond een typische Amerikaanse dame van middelbare leeftijd ons te woord. Ze gaf ons de benodigde info, waaronder het wachtwoord van de wifi. Informatie over een fatsoenlijk restaurant was blijkbaar een van de pittigere vragen. Ze stuurde ons naar een of ander gehucht waar nog net een Starbucks te ontdekken was, maar absoluut geen restaurant. Gelukkig kwam er (wederom) een wildvreemde op ons af om gezellig een praatje te maken, en heeft ons doorverwezen naar de haven van Santa Barbara. Dit heeft ons wel een half uur (letterlijk!) van ons leven gekost, en ik kan je vertellen; op een lege maag voelt dat aan als een eeuwigheid!
Maar goed, we maakten vaart naar de haven. In Californie (en misschien ook in de rest van de VS?) hebben ze speciale parkeerplaatsen en -vakken voor campers/RV's, en voor een schamele $12,- konden we een paar uurtjes langs het strand staan. We hebben heerlijk gegeten bij een visrestaurant, waar ik voor het eerst clam-chouder (schrijf ik dat zo goed?) heb gegeten. Erg lekker!!

Eenmaal terug op de camping wilde ik alle hoogtepunten van de dag gaan bloggen, maar ik kwam tot de ontdekking dat het formulier met de wifi-code nergens meer te bekennen was. Kon er ook nog wel bij... Hele hut afgezocht, niks te vinden. Dan maar naar de receptie lopen om een nieuw formulier te vragen. Bleek deze tien minuten geleden gesloten te zijn. Ik dacht dat ik gek werd! Gelukkig was Rick zo lief even bij onze buurvrouw aan te kloppen, en met zijn overweldigende charmes de wifi-codes over te schrijven.

Terwijl ik de laptop aan het opstarten was, boog Rick zich over de nieuwe camera. Onder het rijden hadden we hem al aangesloten aan de autolader, maar het vreemde was dat wanneer we 'm van deze lader af haalden de camera niet aan ging en het charge-lampje brandde ook niet. Raar, want hij had toch een aantal uur kunnen laden. Dan maar eens proberen aan een 'echt' stopcontact in de camper. Ook hier brandde het charge-lampje niet. Gebruikersaanwijzing erbij, stroom opgeschroefd van 30 naar 50 volt, niks hielp. Totdat het Rick inviel dat het wel eens zou kunnen dat de batterij verkeerd om in de camera zat... En jawel :-)

Na al deze avonturen hopen we dat we de sh*tdag van de vakantie gehad hebben ;-) We gaan lekker wat relaxen, zodat we morgen fris en fruitig kunnen beginnen aan onze tocht naar LA!

xxx R&R